Wpisy autorstwa: Marcin

Uniwersytet Jana Gacy

Film “Uniwersytet Jana Gacy” powstał ze zdjęć różnych autorów, archiwalnych i współczesnych. Przedstawia postać nieżyjącego już skrzypka z Przystałowic Małych… Czytaj więcej Przez ostatnie 14 lat jego życia, najpierw z Olsztyna a potem z całej Polski przyjeżdżali do niego młodzi ludzie, „po muzykę”. Uczyli się i stopniowo stawali się samodzielnymi muzykantami. Niezwykła, pełna ciepła i naturalności relacja między Janem Gacą a uczniami opierała się na rzeczywistej wymianie – on uczył, dawał muzykę i wiedzę o świecie, w którym wyrósł, oni dawali zapał, zaangażowanie, obecność i troskę. Po długich latach uśpienia, za sprawą młodych przybyszów, muzyce Jana Gacy, która wiele lat była nie praktykowana przypadło w udziale drugie życie. Drugie życie otworzyło się również przed młodymi ludźmi, którzy po raz pierwszy wzięli do ręki instrument i zaczęli odkrywać świat wiejskiej muzyki. Film pokazuje niezwykłe zjawisko jakim była relacja uczniów z panem Janem, a jednocześnie jest jedną z pierwszych filmowych rejestracji ruchu […]

Getting here

The village of Sędek is located in the central Poland (Świetokrzyskie Voyvodship), 40 km East of Kielce and 5 km from Łagów. Closest international airports are Kraków, Warszawa and Katowice. Be careful: there is another Łagów in Poland, close to the German border. First of all try out our FB site – maybe one of participants can give you a lift? Or look below for some other solutions. Display a larger map Getting to Łagów A few direct buses go to Łagów from Warszawa, Lublin, Rzeszów. But the easiest way to Łagów by public transport leads by Kielce or Opatów. Kielce can be reached from other parts of Poland by train and numerous buses: Muszkieter, PolskiBus, PKS Polonus (mainly for connections from Warszawa). If your case is more complicated try a connection browser e-podroznik.pl In Kielce minibuses to Łagów stop at the railway station. Close by, at the former Romantica […]

Jagna Knittel

Etnolożka, dokumentalistka, śpiewaczka tradycyjna. Od 1997 roku zajmuje się muzyką tradycyjną z terenów Ukrainy, Białorusi, Rosji i Polski – jej dokumentowaniem i wykonywaniem. Koordynatorka wielu projektów polsko-ukraińsko-białoruskich podczas których realizowała filmy dokumentalne (m. in. “Takich pieśni sobie szukam” 2008, “Wieś Swarycewycze”, 2010, “Olmany”, 2012) oraz spektakl oparty na pieśniach pt. “Olmany interludium”. W ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2014 r. zrealizowała film pt. “Uniwersytet Jana Gacy”. Od 2010 r jest współorganizatorką i PR festiwalu “Wszystkie Mazurki Świata”. Śpiewa w zespołach Z lasu i Warszawa Wschodnia.

Bębnisto, chodźcie też!

Prowadzi Katarzyna Rosik. Uwaga: spotkania tylko od czwartku do soboty! „Bębnisto, chodźcie też!” to wieloaspektowe działanie wokół funkcji i funkcjonowania instrumentów rytmicznych oraz ich operatorów w tradycji radomskich wsi. Warsztaty odbędą się w oparciu o nagrania muzyczne oraz opowieści zebrane podczas badań terenowych. Przyjrzymy się sylwetkom kilku bębnistów – mistrzów gry na bębenku/barabanie, których historie i sposoby grania będą przyczynkiem do pogłębienia wiedzy na temat kultury muzycznej wsi oraz zwiększania naszych kompetencji, jako bębnistów i uczestników spotkań muzycznych. „Bębnisto, chodźcie też!” to zaproszenie do pracy nad technicznymi umiejętnościami gry na bębenku jednostronnym, obserwacji stylów gry radomskich bębnistów oraz poszerzania wiedzy w zakresie kontekstów muzycznych dawnych i współczesnych. Trzydniowe spotkanie przeznaczone jest dla osób, które już mają za sobą pierwsze uderzenia w bęben, potrafią wydać dźwięk z membrany i glajcarek i chcą kontynuować swą edukację w zakresie rytmu oraz taktu – również obyczajowego. „Bębnisto, chodźcie też!” to końcowy fragment powiedzonka, które […]

Continue Reading

Kazimierz Kolasa

Akordeonista z Nikisiałki Dużej k. Opatowa. Grywał niegdyś ze swoim ojcem, klarnecistą, a także znanymi w okolicy muzykantami – m.in. braćmi Witkowskimi. Mimo wieku znakomicie panuje nad instrumentem – niewielu jest w okolicy akordeonistów wygrywających na basach melodie, tak jak pan Kazimierz. Na zdjęciu: Kazimierz Kolasa gra na potańcówce na św. Stanisława, Sędek, 8.05.2016. Fot. Jarosław Mazur

Kapela Henryka Bartosa z Leopoldowa

Henry Bartos to znakomity akordeonista i świetny gawędziarz z Leopoldowa na Powiślu Kieleckim. Grywał na weselach i zabawach od 18 roku życia aż do stanu wojennego. Mieszka nad Wisłą, stąd w jego repertuarze m.in. obowiązkowe w tych okolicach powiślaki. Niektóre z nich noszą ciekawe nazwy nadane zapewne przez muzykantów lub tancerzy podczas zabaw („na dwie nocki”, „bimber”). Przez pewien czas pan Henryk grał z klarnecistą Edmundem Rokitą z Borowa (Powiśle Lubelskie) tworząc tym samym kapelę transwiślaną. Obecnie gra z jego synem Witoldem Rokitą, barabanistą.

Continue Reading

DiaBuBu

Kapela powstała w 2011 roku w środowisku Pograjki Łódzkiej, w odpowiedzi na wzrost zapotrzebowania na żywą muzykę taneczną w Łodzi. Gra przede wszystkim melodie pogranicza łęczycko-łowickiego i ziemi rawskiej. Mistrzami-nauczycielami są dla DiaBuBu: Zdzisław Majchrzak (Kapela Ludowa Zgierzanie), Sławomir Czekalski (Dobrzeliniacy) i Władysław Piątkowski. W 2014 roku kapela zdobyła I miejsce i nagrodę publiczności w konkursie Stara Tradycja w Warszawie oraz Basztę w kategorii „Folklor – rekonstrukcja” na 48. Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków w Kazimierzu Dolnym. Skład: Bartosz Puliński – harmonia trzyrzędowa Jakub Stefanowicz – skrzypce Jakub Korona – baraban i bębenek obręczowy.

Katarzyna Zedel

Muzykantka i tancerka, pasjonatka muzyki tradycyjnej i ludowych instrumentów, a także chorału gregoriańskiego. Pedagog, członkini Stowarzyszenia Schola Gregoriana Silesiensis, śpiewaczka Scholi Mulierum Silesiensis i Scholi Śpiewu Tradycyjnego, współpracuje ze Scholą Teatru Węgajty. Uczennica wiejskich mistrzów – skrzypków: Jana Gacy i Stanisława Głaza, uczestniczka m.in. Szkoły Suki Biłgorajskiej Zbigniewa i Krzysztofa Butrynów oraz projektu „Serce Dzwonu” Stowarzyszenia „Tratwa”. Prowadzi zajęcia rytmiczno-muzyczne dla dzieci i młodzieży grając na instrumentach i ucząc tradycyjnych zabaw a także budowy ludowych instrumentów. Od października 2012 pracuje w Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu. Jest członkiem Forum Muzyki Tradycyjnej. Liderka kapel Zdrowie Pięknych Pań oraz Katarzynki.

Jola i Piotr Czerwcowie

Jola pochodzi z Ociesęk, mieszka w Sędku. Dzięki opowieściom babci zafascynowała się historią rodziny i lokalnej społeczności. Interesuje się genealogią – jako wolontariuszka indeksuje i digitalizuje dawne księgi metrykalne parafii Ociesęki i Bieliny. Kolekcjonuje archiwalne zdjęcia wiejskie z rodzinnych stron – jej zbiór zasilił archiwum fotograficzne Kieleckiego Taboru Domu Tańca. Jest prezesem Stowarzyszenia Sami Swoi Sędek. Piotr to rodowity mieszkaniec Sędka. Pochodzi z muzykanckiej rodziny – jego ojciec i wuj tworzyli znaną w Sędku kapelę braci Czerwców. Wspólnie niestrudzenie wspierają organizację i organizatorów Taboru w Sędku od pierwszej jego edycji (2013). Pierwsza para sędkowskiej „placówki” tanecznej!

Kapela Władysława Morki z Czekarzewic

Dwuosobowa kapela z Powiśla Kieleckiego. Muzykanci grają wspólnie od kilku lat przy różnych okazjach – głównie w Ożarowie i okolicach. Są związani z Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury w Ożarowie. Władysław Morka od 10 roku życia grywał po weselach i wiejskich zabawach – w najlepszych czasach w skład jego kapeli wchodził akordeon, puzon mechaniczny („pompkowy”, „kłapowy”), saksofon tenorowy, perkusja lub baraban, klarnet. Repertuar kapeli to tradycyjne melodie tych stron – powiślaki, zawiślaki, podwiślaki, polki, oberki. Muzykanci nie stronią jednak również od melodii bardziej współczesnych, ale również tanecznych – fokstrotów, walczyków czy tzw. „rytmów”, jak dawne przeboje nazywa pan Władysław. Władysław Morka – akordeon Mieczysław Misiurski – baraban

Szczepan Pospieszalski

Kompozytor, trębacz, swobodnie poruszający się w różnych nurtach muzycznych. Studiował kompozycję na Wydziale Kompozycji, Interpretacji, Edukacji i Jazzu w Katowicach, pod kierunkiem profesora Aleksandra Lasonia. Od najmłodszych lat brał udział w różnych projektach muzycznych. Koncertował z takimi zespołami jak Raz Dwa Trzy, VooVoo czy Deus Meus. Główne obszary jego aktualnych poszukiwań artystycznych stanowi muzyka tradycyjna, a także nowe brzmienia elektroniczne. Na co dzień współpracuje z zespołem Janusz Prusinowski Kompania, Adamem Strugiem (Monodia Polska, Strug Kompania) i kapelą Tęgie Chłopy, tworzy również własne kompozycje (m.in. dla Teatru Gardzienice).

Michał Żak

Doświadczony instrumentalista, twórca czołowych zespołów reprezentujących nurt muzyki tradycyjnej oraz nią inspirowanych. Z zespołami Janusz Prusinowski Kompania, Lautari, Grażyna Auguścik Orchestar koncertuje na najważniejszych scenach muzycznych i festiwalach – od wiejskiej remizy do Carnegie Hall. Współtwórca znanej i lubianej kapeli Tęgie Chłopy, której nie byłoby bez spotkań w Sędku i okolicach. Gry na instrumentach dętych i ulubionego repertuaru uczył się we Francji, Armenii, Indiach, na Radomszczyźnie i pod Kielcami. Współpracował m.in. z Januszem Olejniczakiem, Marcinem Pospieszalskim, Arturem Dutkiewiczem, Wojciechem Waglewskim, Adamem Strugiem, Alimem Qasimovem, Yair Dalalem, Amine i Hamzą M’raihi, a także Fundacją Wszystkie Mazurki Świata, Polskim Radiem i Teatrem Narodowym. www.michalzak.pl

Hubert Połoniewicz

Pochodzi z Dobrego Miasta na Warmii. Absolwent Wydziału Sztuk Pięknych, kierunek grafika, na UMK w Toruniu. Muzycznie związany z warszawską sceną folkową, współtworzył takie grupy jak: Yerba Mater, Lechistan, SufiTy, Gadająca Tykwa, Klangor i Naneli lale. Od 2006 zajmuje się budową i naprawą instrumentów muzycznych specjalizując się w rekonstrukcji polskich fideli kolanowych (suka biłgorajska, chordofon płocki).

Tęgie Chłopy

Kapela Tęgie Chłopy kontynuuje tradycje muzyki tanecznej Kielecczyzny w jej autentycznej i niestylizowanej formie. Repertuarem i instrumentarium nawiązuje do najlepszych wzorów – tradycyjnych kapel ogrywających dawniej wesela i wiejskie zabawy w okolicach Łagowa i Opatowa, m.in. kapeli braci Witkowskich z Orłowin, Krakowiaków ze Zbelutki, Antoniego Witkowskiego z Cisowa i wielu innych. Nazwa zespołu jest muzyczną deklaracją: Chłopy grają przede wszystkim kieleckie „chłopy” – trójmiarowe, śpiewne melodie typowe dla wschodniej Kielecczyzny, zwane także „światówkami” lub „śpiwami”. Tęgie Chłopy chcą grać do tańca tak, żeby „sufit się podnosił” – jak to się ponoć zdarzało na zabawach ogrywanych przez słynną kapelę braci Witkowskich. W podnoszeniu sufitu wydatnie pomaga obecność mocnej sekcji dętej – trąbki, klarnetu i tuby. Kapelę tworzą muzycy zaangażowani w organizację Kieleckiego Taboru Domu Tańca w Sędku koło Łagowa (2013-16). Większość z nich współtworzy wiele cenionych projektów muzycznych i działań animacyjnych w świecie polskiej muzyki tradycyjnej. Starając się dotrzeć do najstarszego […]

Marcin Żytomirski

Animator kultury, miłośnik tradycji muzycznych i tanecznych centralnej Polski. Niestrudzony architekt i konstruktor machin taborowych. Rad tańczy, gra na skrzypcach i przyśpiewuje w tradycjach kajockiej i świętokrzyskiej. Uczeń skrzypka Jana Gacy z Przystałowic Małych. Tęgi Chłop. Współtwórca Ambasady Muzyki Tradycyjnej w Warszawie. Od 2016 r. prezes Stowarzyszenia Dom Tańca. Doszukał się pradziadka spod Nowego Korczyna.

Jakub Korona

Od 2010 roku fascynuje się polską muzyką tradycyjną. Zapalony tancerz, śpiewak i instrumentalista. Członek Monodii Polskiej. Współtworzy kapelę DiaBuBu, kapelę Mateusza Kowalskiego oraz Arcybis. Ze Stowarzyszeniem „Dom Tańca” organizuje Tabor Kielecki oraz Ambasadę Muzyki Tradycyjnej w Warszawie. W 2013 roku współorganizował cykl warsztatów i zabaw „Pograjka Łódzka”. Uczestnik projektu „Złoty Talar” w Lublinie. Generał dywizji recepcji na Taborze Kieleckim. W cywilu architekt.

Michał Maziarz

Pomysłodawca, jeden z koordynatorów Taboru Kieleckiego. Pochodzi z Jędrzejowa w województwie świętokrzyskim, jest z wykształcenia dziennikarzem. Od 2008 roku aktywnie zaangażowany w działania związane z polską muzyką tradycyjną. Jest prezesem Stowarzyszenia To.pole, organizuje w Krakowie warsztaty i zabawy taneczne z kapelami wiejskimi. Gra w kapeli Tęgie Chłopy kontynuującej tradycje muzyczne Kielecczyzny. Uczeń skrzypka Jana Gacy z Przystałowic Małych. W ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2014 zgłębiał i dokumentował muzykę Kielecczyzny w bezpośrednim przekazie od klarnecisty Stanisława Witkowskiego i skrzypka Jana Ogonowskiego.

Dorota Murzynowska

Antropolożka i animatorka kultury, zamiłowana tancerka. Na co dzień kierownik produkcji filmowej. Studiowała w Instytucie Kultury Polskiej na UW i na Uniwersytecie Sztokholmskim. Jej fascynacja tańcem i muzyką tradycyjną rozpoczęła się w Rumunii w 1999 roku. Jeżdżąc po siedmiogrodzkich wsiach, słuchała wiejskich skrzypków i uczyła się tańczyć. Kilka lat później trafiła na Radomszczyznę, do regionu kajoków i spotkała Jana Gacę… Animatorka ruchu domów tańca w Polsce – m.in. współorganizatorka taborów Domu Tańca w Ostałówku, Becejłach i Sędku. Uczestniczy w przedsięwzięciach popularyzujących muzykę tradycyjną in crudo. Liderka Stowarzyszenia „Dom Tańca”, współzałożycielka Węgierskiego Domu Tańca oraz stowarzyszenia „Turning Sounds”. Współpracuje ze stowarzyszeniem „Tratwa” przy projektach edukacyjnych i przy poszukiwaniach narzędzi do odtworzenia relacji społeczności wiejskich z ich dziedzictwem muzycznym (Wędrowny Uniwersytet Tradycji, Akademia Kolberga). W fińskim domku na warszawskim Jazdowie tworzy Ambasadę Muzyki Tradycyjnej – miejsce spotkań, warsztatów i dyskusji, dedykowane w całości muzyce i kulturze wiejskiej. Barabanistka kapeli Tęgie Chłopy, gra […]

Kasia Dorota

Pochodzi z Lublina, ale mieszka obecnie w Krakowie. Z wykształcenia – i z zawodu – animator i menadżer kultury. Pracuje między innymi w dziale edukacji Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie – prowadzi warsztaty dla dzieci i dorosłych, próbując znaleźć sposoby na zainteresowanie odbiorców kulturą tradycyjną. Prowadzi również zajęcia w Uniwersytecie Ludowym Rzemiosła Artystycznego. Od kilku lat zajmuje się gromadzeniem i przekazywaniem wiedzy dotyczącej tradycyjnych technik plastyki obrzędowej (m.in. pająki, lalki), rzemiosła tradycyjnego (m.in. tkactwo, haft). Więcej info: kasiadorota.com

Arkadiusz Szałata

Pochodzi z Żółkiewki na Lubelszczyźnie, gra na harmonijce, basach i bębnach w Kapeli Zootechników, Tadirindum oraz Kapeli na Krzywych Dźwiękach. Gry na harmonijce ustnej uczył się od Bronisława Rawskiego, Stanisława Skiby i Jana Górala. Prowadzi warsztaty gry na harmonijce (Kielecki Tabor Domu Tańca, Wszystkie Mazurki Świata, Zawirowania Radomskie, festiwal Na Rozstajnych Drogach) i warsztaty tańców polskich (YMCA Kraków, festiwal Folkowisko).

Pieśni religijne

Prowadzi Paweł Grochocki. Grupa dla kobiet i mężczyzn. Podczas zajęć zajmiemy się tradycyjnymi pieśniami religijnymi z Kielecczyzny. Konkretnego doboru repertuaru dokonany wspólnie podczas zajęć. W zależności od zapotrzebowania i chęci będziemy śpiewać pieśni pogrzebowe, wielkopostne, maryjne, do świętych, przygodne… Zajmiemy się pieśniami katolickimi, jednakże osoby innych wyznań czy też niewierzące również mogą brać udział w zajęciach. Warsztat jest przeznaczony dla osób chętnych do zagłębienia się w bogatą i ciekawą pod względem muzycznym sferę pieśni religijnych.

Warsztaty śpiewu dla mężczyzn

Warsztaty śpiewu dla mężczyzn Prowadzi Paweł Grochocki. Warsztaty śpiewu tradycyjnego przeznaczone są dla mężczyzn bez względu na wiek, stopień zaawansowania muzycznego oraz wcześniejsze doświadczenia muzyczne. Oczekuję jednak otwartości, motywacji do pracy (tak podczas zajęć, jak i w czasie wolnym) oraz zaangażowania. Będziemy pracować nad prawidłową techniką śpiewu otwartym głosem, emisją, prawidłową artykulacją i oddechem oraz nad wykonawstwem i ekspresją pieśni tradycyjnych. Podstawowym założeniem warsztatów jest „wielość w jedności, jedność w wielości” – pracować zatem będziemy zarówno nad indywidualnym wydobyciem głosu, jak i nad głosem grupy. Oprzemy się na materiałach muzycznych zebranych podczas badań terenowych oraz na nagraniach archiwalnych. Najważniejsze nie będzie opanowanie jak największej ilości melodii i tekstów, a próba odnalezienia siebie w sytuacji dźwiękowej i we wspólnocie osób śpiewających.

Ewa Rdzanek

Haftem zajmuje się od ponad pięciu lat, realizując projekty swobodne (haft inspirowany rysunkami dzieci, ilustracje do wierszy) oraz rekonstrukcyjne (ostatnio: siedemnastowieczne zdobienia srebrnymi nićmi; hafty z Urzecza). Jako hafciarka i prowadząca warsztaty współpracowała z księgarnią Tarabuk, Akademią Rodzinnych Tradycji, Stowarzyszeniem Dom Tańca, Festiwalem Wszystkie Mazurki Świata. Na stałe współpracuje z Muzeum Pałacu w Wilanowie, gdzie prowadzi regularne spotkania hafciarskie. Tu można zobaczyć krótkie relacje z niektórych warsztatów: http://haftyewy.jimdo.com/spotkania/ https://www.facebook.com/Dom-Echa-257540434343468/photos/?tab=album&album_id=855043021259870

Barbara Michalec

Akordeonistka z Ciszycy Dolnej na kieleckim Powiślu. Na akordeonie gra od wczesnej młodości – grywała na weselach ze swoim ojcem, klarnecistą. Po wyjściu za mąż na wiele lat odstawiła instrument, jednak od pewnego czasu ponownie gra muzykę Powiśla. Tradycyjny repertuar regionu, m.in. powiślaki, zawiślaki, ale także fokstroty i tanga, pani Barbara przejęła głównie od ojca. Co ważne, gra je z zachowaniem charakterystycznego stylu wykonawczego, który niełatwo już w tych stronach spotkać. Chodzi m.in. niespieszne tempo melodii trójmiarowych (powiślaków), charakterystyczne rubatowanie, jak i zmiany tonacji (muzykanci mówią tutaj, że to granie „na przestrój”). Tonacje są nierzadko dostosowane do instrumentów dętych. Wraz z kapelą Wesoła Trójka pani Barbara grała do tańca podczas zabaw 2. i 3. edycji Kieleckiego Taboru Domu Tańca w Sędku, a także w klubie Tyndyryndy w Kazimierzu Dolnym i festiwalu Wszystkie Mazurki Świata w Warszawie.

Kapela Wesoła Trójka

Kapela powiślacka z okolic Tarłowa, niewielkiego miasteczka w północno-wschodniej części województwa świętokrzyskiego. Bardzo szeroki repertuar kapeli pokazuje pełen przekrój muzyczny tych okolic – przez śpiewne powiślaki, poprzez polki (także przejęte od kapel żydowskich polki-żydówki), aż po fokstroty i walczyki. Styl wykonawczy kapeli nawiązuje do tradycyjnej „nuty” tych okolic – tempo powiślaków jest niespieszne, pojawiają się też charakterystyczne zmiany tonacji (muzykanci mówią, że to granie „na przestrój”). Do 2015 kapela występowała ze świetnym klarnecistą Henrykiem Salamonem, którego ojciec – również wzięty na Powiślu klarnecista – grywał m.in. z legendarnym w tych stronach harmonistą Franciszkiem Grębskim. Niestety, pan Henryk zmarł parę tygodni przed ubiegłorocznym Taborem. Barbara Michalec – akordeon Czesław Szymanek – skrzypce Kazimierz Gaweł – baraban

Rozgrzewka głosowa dla kobiet

Prowadzi Julita Charytoniuk. Zajęcia dla początkujących i średniozaawansowanych. Oparte na ćwiczeniach emisyjnych, oddechowych, pracy z ciałem i nad tembrem, artykulacją głosek i dźwięków. Pracować będziemy nad wydobyciem, wzmocnieniem i nośnością głosu oraz nad współbrzmieniem w grupie. Na podstawie pieśni z okolic Sędka poznamy specyfikę intonacji, energetyki pieśni tradycyjnych. Zarówno początkujący, jak i doświadczeni śpiewacy mają szansę poszerzyć swoje możliwości głosowe, przełamać tremę, dowiedzieć się czegoś o sobie i swoim głosie. Przede wszystkim będą mogli odnaleźć radość ze wspólnego śpiewania oraz obcowania z mocą, jaką niesie ze sobą głos. Oprócz zagadnień technicznych, skupimy się na kontekście danych pieśni, który także dyktuje styl wykonawczy pieśni (emisyjny, intonacyjny) i pozwala śpiewać ją z odpowiednim wyczuciem.

Maniucha Bikont

Śpiewaczka, antropolożka kultury, doktorantka wydziału Artes Liberales (UW), uczestniczka badań terenowych w Polsce, na Ukrainie, Białorusi i w Rosji. Członkini zespołów muzycznych i teatralnych zajmujących się muzyką tradycyjną, rytuałami, improwizacją i niekonwencjonalnymi technikami wokalnymi. Odbyła stypendium Wyszehradzkie na katedrze etnomuzykologii w Akademii Muzycznej w Kijowie u Jewgena Jefremowa. Związana z Fundacją Muzyka Kresów (od 1999 r.), Stowarzyszeniem „Dom Tańca” (od 2006 r.), OPT “Gardzienice” (2005-2010). Od 2008 roku uczestniczka projektów Jagny Knittel („Polesie – pieśni i ludzie”, „Polesie – Ukraina archaiczna”, „Polesie białoruskie – na skraju bagien”), współautorka projektu „Polesie Kolberga – Polesie dziś” (2014). Wokalistka zespołów Dziczka, Z lasu, Zespołu śpiewaczego Ewy Grochowskiej, Tęgie Chłopy, Niewte oraz gościnnie Zespołu Międzynarodowej Szkoły Muzyki Tradycyjnej, Gęsty Kożuch Kurzu, Prusinowski Kompania, Bornus Consort i innych wykonujących muzykę tradycyjną in crudo. Współpracuje z muzykami jazzowymi, m.in. Ksawery Wójciński, Assaf Talmudi, Shayem Tsabari, Rafael Rogiński, Ilia Saytanov. W duecie z Ksawerym zajęła pierwsze miejsce […]

Warsztaty kieleckich śpiw dla niezaawansowanych

Prowadzi Anna „Żermena” Jakowska. Grupa dla kobiet i mężczyzn. Liczba miejsc ograniczona. Zapraszam szczególnie osoby, które lubią śpiewać, ale nie mają wielu doświadczeń warsztatowych. Podczas taborowych spotkań stworzymy sobie okazję, by lepiej poznać swoje wokalne możliwości, poeksperymentować ze swoim głosem i doświadczyć, jak skutecznie może go wesprzeć wyobraźnia i oddech. Będziemy dążyć do tego, by bardziej świadomie i życzliwie zacząć współpracować ze swoim ciałem, by otworzyć się na śpiew pełnym głosem. W otwarciu głosu i rozbudzeniu ekspresji pomogą nam ćwiczenia głosowe i oddechowe, a także odprężająca atmosfera, przestrzeń zachęcająca do śpiewu… Oprócz intensywnej pracy nad techniką będziemy wspólnie słuchać nagrań, uczyć się i śpiewać przyśpiewki – z materiałów zebranych przez organizatorów Taboru podczas spotkań ze śpiewaczkami z Sędka. Podczas warsztatów prowadzona też będzie praca indywidualna nad techniką śpiewaczą. Wróć

Śpiwy Sędka i okolic

Prowadzi Maniucha Bikont. Grupa dla kobiet i mężczyzn. Kielecczyzna to kraina przyśpiewki. Spotkani przez nas starsi mieszkańcy z łatwością przyśpiewują do granych przez kapelę melodii: chłopów (zwanych też „śpiwami”), polek – na poczekaniu wymyślają własne teksty. Tu śpiew jest ściśle związany z muzyką instrumentalną. Podczas taborowych spotkań nauczymy się lokalnych pieśni, głównie z repertuaru Marii Gałki i Marii Kowalik, a także śpiw granych przez kapelę braci Witkowskich. Przyśpiewkowych inspiracji dostarczą nam też śpiewaczki z Sędka, m.in. Leokadia Matok i Zofia Bińczak. Weźmiemy na warsztat pieśni i przyśpiewki w rytmach trójkowych i dwójkowych, będziemy śpiewać do bębenka, do akordeonu, “na przerwy” i przy akompaniamencie muzyki. Wprawimy się w zapamiętywaniu znanych lokalnie tekstów oraz w wymyślaniu własnych przyśpiewek. Połączymy śpiew z ruchem tanecznym. Zapraszam tych, którzy chcieliby poznać repertuar okolic Sędka, jak i tych, którzy chcą się doskonalić w sztuce przyśpiewki. Umiejętności zdobyte podczas warsztatu będzie można utrwalić podczas wieczornych spotkań orkiestry […]